Nederlands Nieuw-Guinea forum/prikbord

Edoard (Edo voor vrienden) was mijn persoonlijke bodyguard als ik de binnenplaats van het gevangeniswezen betrad. Ik kwam hier bijna dagelijks tijdens diensttijd van mijn vader. Het leukst was de nachtdienst. Dan was Edo al teruggekeerd met zijn ploeg van de haven en had gegeten, gedouchet en kon zich ontspannen met de andere gevangen dmv allerlei spellen en activiteiten. Hij kwam geregeld in het kantoor van de wachtcommandant en dronk samen met mijn vader en andere opzieners en beambten een kopje koffie. Hij vertelde wel eens een verhaal dat hij had meegemaakt en ik luisterde aandachtig. Edo was een Papoea die je niet over het hoofd kon zien, beter gezegd: hij viel gewoon op. Niet alleen door zijn vriendelijkheid maar bovenal door zijn indrukwekkende spierbundels en grote gestalte. De meeste Papoea's waren over het algemeen niet zo groot - circa 1.68 mtr. - maar wel pezig. Ik schat dat Edo zo'n 1. 85 mtr. lang was. Vaak bracht hij een vlieger mee die hij speciaal voor mij had gemaakt, het bleek een 'vechtvlieger' te zijn waarmee ik de concurrentie te slim af was. Edo liet me ook oefeningen van zijn training zien, het was indrukwekkend. Mijn wens was altijd geweest om hem weer te ontmoeten. Hopelijk heeft Jacky hem bij haar terugkeer naar Papua nog ontmoet. Trouwens......een van de vliegers die Edo ooit voor me had gemaakt belandde in een boom bij de Pastoriekerk aan de Pastorieweg. Nadat ik hem er uit had gehaald en de helling naar boven liep hoorde ik water plonsen. Ik keek naar de plek waar dit geluid vandaan kwam en zag in de badkamer siJacky druk aan het gajoengen!! Ik was mlompòng en mijn benen kaja aggàr-aggàr!! Sindsdien kijkt Jacky boos naar mij...

Zo Jim er zit wel een erg ondeugend staartje aan dit verhaal. Maar ik geloof best dat Jacky boos kan kijken, maar zo lang als jij nu zegt.... daar geloof ik niets van....

Ik hoop dat de verhalen nu komen, kijk er vol verwachting naar uit,... immers in het Voormalige Nederlands Nieuw-Guinea.. werd geschiedenis geschreven, zijn wij er dat van bewust..? Hoeveel van ons heeft zijn verhaal nooit verteld...? Hoeveel hebben het verteld..en niet gehoordt...? Met groot respect voor diegene die Nieuw-Guinea hebben meegemaakt....Ik weet het...heb de aarde door mijn handen gevoeld. Voor hun die er nog zijn,en ,die in het NG-Walhalla vertoeven.... Saluut.. het was groots....het verleden kan je niet veranderen....!! Paatje John

Paatje helemaal mee eens. Je hoeft geen schrijver te zijn om toch iets te schrijven. In deze omgeving hier geef je geen boek uit dat perfect moet zijn. Schrijf gewoon je flarden van herinneringen op en er is altijd wel iemand anders die het kan aanvullen. Reactie volgt op actie. Dus beste NNG-ers deel je belevenissen en herinneringen hier met vele andere ex-NNG-ers, want er is niemand anders dan jijzelf die het zo beleefd heeft en anders gaat het allemaal verloren.