Ankie en Puck Günthardt in het zonnetje gezet
Geplaatst: ma 26 sep 2011, 12:51
Tijdens de Vogelkopkumpulan afgelopen 24 september 2011 zijn Ankie en Puck Günthardt in het zonnetje gezet voor hun inzet, al vele jaren voor de Indo- en NNG-gemeenschap. De huldiging van de inmiddels 75 jaar oude Puck Günthardt en zijn echtgenote was in het kader van al zijn verdienstelijkheid voor de Indische gemeenschap als ook het behoud en in stand houden van de Nederlands Indische cultuur én vooral niet te vergeten het jaarlijks bijeen brengen van de ex- Nieuw Guinea pioniers. Puck is onder andere gehuldigd, geëerd en in het zonnetje gezet voor : • al zijn activiteiten voor de Instandhouding van de Nederlands-Indische cultuur. • organisatie van alle hieraan gerelateerde evenementen en bijeenkomsten zoals koempoelans, pasar malams en Indische feesten. • inzet op sociaal-maatschappelijk gebied voor de Indo's, zoals o.a. het organiseren van dagtrips, bijeenkomsten, excursies en vakantiereizen. • bemiddeling op juridisch gebied voor vele Indo's met de WUBO, CAOR en PUR ten behoeve van het verkrijgen van dergelijke uitkeringen en/of tegemoetkomingen. • meer dan 25 jaar de organisatie op zich nemen van de Vogelkopreünie waarbij ex Nieuw Guinea pioniers en belangstellenden jaarlijks bij elkaar komen. • de bijdrage die hij geleverd heeft aan het voortbestaan van de Indische muzikale cultuur (welke Indo-band of Indische artiest heeft er nou niet eens een keer tijdens een van zijn feesten opgetreden ?). Amkie en Puck hebben een aantal verschillende onderscheidingen tegelijkertijd ontvangen uit de handen van verschillende personen.
Puck Günthardt is vanaf zijn vertrek uit Nieuw Guinea contacten blijven onderhouden met veel mede-NNG-ers. Hij kende heel veel mensen, want hij had zowel in Manokwari als in Biak gewoond en gewerkt. En wat voor het samenbrengen van een gemeenschap heel belangrijk is: hij had een enorm adressenbestand opgebouwd met namen, adressen en telefoonnummers. Puck heeft zich, samen met anderen, maar hij was zeker de motor, met huid en haar ingezet om vanaf 1984 reünies te organiseren en de mensen weer bij elkaar te brengen. Hij beperkte zich niet tot één plaats, maar nam een heel gebied. Dat werd de Vogelkopreünie, genoemd naar het gelijknamige deel van Nieuw Guinea, waar plaatsen onder vielen als Sorong, Manokwari, Ransiki, etc. Dat maakte de basis breder, omdat veel ex-NNG-ers ook in meerdere plaatsen hebben gewoond en gewerkt. Hij verstuurde schriftelijke uitnodigingen, maar belde ook velen persoonlijk na. Uren kon hij met je kletsen aan de telefoon. Over koetjes en kalfjes, over ervaringen en kennissen. Maar hij wist mensen daarmee over te halen om toch vooral naar de reünie te komen en hun bezwaren opzij te zetten. Tegenargumenten als “het is zo ver”, “ik ken niemand meer”, en “het is al zolang geleden” wist hij als een volleerd verkoper zorgvuldig te pareren en hij zorgde er gewoon voor dat de gemeenschap weer bij elkaar kwam en er ook veel plezier in had. Honderden ex-NNG-ers kwamen door Puck’s inzet vanaf 1984 elk jaar bij elkaar. Ze beleefden hartstikke gezellige uurtjes met foto’s bekijken, verhalen vertellen, bijpraten en dansen op muziek van een van de vele Indo-bandjes. De fototentoonstelling met foto’s van tempo dulu brachten de herinneringen weer helemaal boven en maakte de tongen los. Er werden vele (ook sterke) verhalen verteld over de tijd van toen. De gemiddelde leeftijd van deze eerst generatie wordt natuurlijk met de jaren steeds hoger. Er vallen ook steeds meer mensen weg. Je kunt gerust stellen dat Puck Günthardt door het organiseren van deze reünies er voor zorgt dat mensen die inmiddels alleen zijn komen te staan uit hun isolement worden gehaald en deel blijven uitmaken van de gemeenschap. Sommigen blijven niet meer zo lang tijdens een reünie, omdat ze dat niet meer volhouden, maar komen doen ze wel. Ze zijn er toch bij. En zoals we hebben kunnen zien aan de rolstoelen en rollators was dat afgelopen zaterdag ook het geval. En inmiddels gaat ook zo langzaam de tweede generatie steeds meer interesse tonen om deze reünies bij te wonen. Soms hebben ze nog nauwelijks herinneringen aan Nieuw Guinea, ze waren immers vaak erg jong, maar ze brengen hun ouder(s) naar de reünie en maken dan ook weer contact met tijdgenoten. En zo is het kringetje weer rond: ze krijgen interesse in het verleden en komen vervolgens ook naar de reünie als de ouders niet meer leven. Het organiseren van een reünie is een hele klus en vraagt een grote inzet en doorzetting vermogen. Velen vinden het erg leuk, weinigen steken hun handen er voor uit de mouwen en nog minder dan weinigen steken hun nek uit, inclusief de financiële risico’s. Puck is zo’n man, een van de zeer weinigen die het ook echt uitvoert, ondanks zijn enorm belastende visuele handicap. Puck verdient hoge waardering voor zijn enorme inzet voor de ex-NNG-gemeenschap. Puck dank voor wat je doet, en ik hoop dat je het nog vele jaren mag/wilt blijven doen!! Chris P. van der Klauw webmaster: