Alwill, Aline,Alwine Brondgeest op 25 april 2010 overleden

[webmaster]

Vanmorgen ontving ik het volgende bericht van Elias Effendi: Op zondag 25 april j.l is Alwill, Aline,Alwine Brondgeest op 68-jarige leeftijd in Groningen overleden. Zij wordt donderdag a.s om 09.30 begraven op het familiegraf in Winschoten (Gr.) Tot zover het bericht van Elias. Zodra er meer informatie beschikbaar is zal ik dat alsnog hier plaatsen.

Lisse_27-05-2006_Alwill_Brondgeest.jpg (62.02 KiB) 2417 keer bekeken

Alwill in Lisse 2006 tijdens de Vogelkopreünie. De families Brondgeest en Bouwens hadden in Manokwari een innige band. Het winkeltje van Moes Brondgeest, de moeder van Alwill, was een ontmoetingsplaats. Zie daarvoor de fotoalbums en zoek op "Brondgeest" voor de foto's uit die tijd. Brondgeest, Schultz, Schagen. Peereland, Stout, Ketting-Olivier, namen die voor eeuwig met elkaar en met Manokwari verbonden zijn: http://www.west-papua.nl/cop148/display ... at=0&pos=3 Alwill was, voor zover mij bekend, de enige dochter die hier in Nederland verbleef. Ik heb haar een aantal malen tijdens reünies ontmoet. De laatste keer in 2008 tijdens de Vogelkopreünie in Oosterhout van Puck Günthardt. Ik wens haar nabestaanden veel sterkte toe met dit verlies. Moge Alwill rusten in vrede.

[webmaster]

Vrienden en kennissen, van mijn goede vriend en oud klasgenoot uit Manokwari, Elias Effendi, kreeg ik gisterenmiddag het trieste bericht, dat zijn vriendin/partner Alwill Brondgeest in het Groningse ziekenhuis is overleden. Alwill Brondgeest woonde in de vijftiger jaren in Manokwari, waar haar ouders een winkeltje runden, aan het begin van de weg richting Mongoapi. Als tiener bezocht zij daar de MULO, waar zij onder meer samen met mijn oudere zuster Irene in de klas zat. Zij was één van de jeugdigen uit de tijd van een samenleving, waar iedereen elkaar kende in een kleine sociale gemeenschap, die met beperkt aanwezige middelen werkte aan ontginning, opbouw en ontwikkeling van de woonplaats. Een prachtige ongerepte tropische natuur, maar vaak ook in barre omstandigheden. Het moeten verlaten van dat land heeft ook bij haar, na lange periode van goede aanpassing en gewenning in Nederland, de nodige heimwee en weemoed teweeg gebracht, hetgeen haar bewoog om jaarlijks terug te gaan naar plaatsen met herinneringen. Met het verlies van haar valt wederom een stuk van ons weg, hetgeen we echter als geschiedenis in ons geheugen zullen blijven dragen. Elias en alle naasten wens ik met het verlies en afscheid hierbij veel sterkte toe, Roy Hendrik