Re: Serui
Geplaatst: ma 20 mei 2019, 13:15
Jeffrey,
Ik herken veel op de tekening. Mis nog het ziekenhuisje (als je het laantje in liep aan de linkerkant. Daar werkte ooit een latere Nobel prijs winnaar, dokter Leiker de grote Lepra bestrijder. Op het strand lag nog lang het wrak van het vliegtuig dat is neergestort met zijn gezin er in, Leiker zelf kwam er verminkt uit. Een bijzonder mens, oom Dick. Iets voorbij het huis van de HBP begon het pad naar het erf waar wij woonden, RAZ (Rotterdam aan Zee) de opleiding voor guru's. Aan de andere kant van dat pad (tegenover de Tangsi in mijn beeld) woonden mensen waar ik wel eens een randen met heerlijk eten op mocht halen als er iets bijzonders was. En inderdaad als je doorliep kwam je op Maria Dei, waar de leprozerie van mijn (echte) tante Rie Valk was, samen met (Indische)tante `Marie Glastra die later in Heerde de enige Nederlandse leprozerie heeft gedreven. Dan Sinterklaas, ja, ik ken het vanuit het huis van Eibers Jansen, en in ieder geval in één van de jaren was mijn vader (dominee Henk Teutscher) sinterklaas. Hij werd al snel verraden, want onze hond was hem gevolgd en ging aan zijn voeten liggen.
Serui was prachtig in die tijd, een paradijs voor een kind. Spelen in riviertjes, klokkijken op de stand van de zon, mee met een prauw de zee op, slapen in een kampong op de grond bij vriendelijke mensen. Dat alles in tegenstelling tot Hollandia in 62 waar we tot de overdracht bleven. Het stond bol van de angstige geruchten, we slapen met een KLM koffertje naast het bed en beneden aan de voet van de Gunung (we woonden halverwege Ifar, naast Nicolaas Jouwe) lag een prauw klaar om eventueel te vluchten naar Australie.
Ik herken veel op de tekening. Mis nog het ziekenhuisje (als je het laantje in liep aan de linkerkant. Daar werkte ooit een latere Nobel prijs winnaar, dokter Leiker de grote Lepra bestrijder. Op het strand lag nog lang het wrak van het vliegtuig dat is neergestort met zijn gezin er in, Leiker zelf kwam er verminkt uit. Een bijzonder mens, oom Dick. Iets voorbij het huis van de HBP begon het pad naar het erf waar wij woonden, RAZ (Rotterdam aan Zee) de opleiding voor guru's. Aan de andere kant van dat pad (tegenover de Tangsi in mijn beeld) woonden mensen waar ik wel eens een randen met heerlijk eten op mocht halen als er iets bijzonders was. En inderdaad als je doorliep kwam je op Maria Dei, waar de leprozerie van mijn (echte) tante Rie Valk was, samen met (Indische)tante `Marie Glastra die later in Heerde de enige Nederlandse leprozerie heeft gedreven. Dan Sinterklaas, ja, ik ken het vanuit het huis van Eibers Jansen, en in ieder geval in één van de jaren was mijn vader (dominee Henk Teutscher) sinterklaas. Hij werd al snel verraden, want onze hond was hem gevolgd en ging aan zijn voeten liggen.
Serui was prachtig in die tijd, een paradijs voor een kind. Spelen in riviertjes, klokkijken op de stand van de zon, mee met een prauw de zee op, slapen in een kampong op de grond bij vriendelijke mensen. Dat alles in tegenstelling tot Hollandia in 62 waar we tot de overdracht bleven. Het stond bol van de angstige geruchten, we slapen met een KLM koffertje naast het bed en beneden aan de voet van de Gunung (we woonden halverwege Ifar, naast Nicolaas Jouwe) lag een prauw klaar om eventueel te vluchten naar Australie.