Open brief aan minister Leers

Iets te melden over de vrijheidsstrijd, de OPM, Act of Free Choice, enzovoorts. Plaats je bijdrage hier.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
webmaster
Beheerder
Berichten: 1749
Lid geworden op: di 05 feb 2008, 08:00

Open brief aan minister Leers

Bericht door webmaster »

Aan : de minister voor Immigratie, Integratie en Asiel, de heer Leers Schedelhoekshaven 200 2511 EZ Den Haag Postbus 20011 2500 EA Den Haag Zwolle, 26 april 2012 Betreft: DE IMMORELE WERKWIJZE EN TEKORTKOMINGEN VAN DE MINISTER VOOR IMMIGRATIE, INTEGRATIE EN ASIEL, dhr. Leers. Geachte heer Leers, U bent, als uw postafdeling tenminste meegewerkt heeft, al in het bezit van mijn brief aan de minister van Buitenlandse Zaken van 25 april 2012, onder de noemer: de tekortkomingen / onwaarheden van een minister van Buitenlandse Zaken, waarin uw naam enkele malen voorkomt inzake de problematiek van procedures voor mensen uit Papua - Indonesië, de erkenning van het schenden van de rechten van de mens door Indonesië in Papua en de lopende procedures van een zestal Papua's voor een verblijfsvergunning in Nederland. Al meerdere malen heb ik u daarvoor de vraag gesteld om deze procedures voorlopig op te schorten, maar ja de post vanuit het ministerie van Immigratie, Integratie en Asiel heeft TNT-post schijnbaar nog niet gevonden en uw ministerie zal waarchijnlijk ook niet over postduiven beschikken. De kritiek op het functioneren, die ook wordt gegeven richting uw collega Rosenthal het ventileren van onwaarheden, is ook voor 100 % op u van toepassing en sluit daarnaast naadloos aan bij de werkwijze van de politieke partijen waartoe u en de heer Rosenthal behoren, namelijk het CDA en de VVD en dan vooral richting voormalig Nederlands Oost Indië over een tijdperk van ca. 400 jaar en dan zeer zeker wettelijk mensonterend vanaf 1892 tot op de dag van vandaag - medio 2012 en dan in het bijzonder richting de Papua's uit voormalig Nederlands Nieuw Guinea. Dan neem ik u mee naar uw werkwijze, leest u hier ook de IND, inzake de procedures van mensen uit dat voormalige laatste stuk Nederland - Nederlands Nieuw Guinea - Nederlands Oost Indië, nu Papua geheten en door de Nederlandse overheid in 1962, in de periode van het kabinet de Quay, in de steek gelaten door middel van een VOC-mentaliteit, namelijk plukken en laten stikken. Ziet u oud-premier Balkenende in 2006 nog trots voor het spreekgestoelte staan met zijn vingertje en trots zijn op zijn Nederlandse VOC-mentaliteit ? Toen ik vanaf 9 juli 2011 begon aan de berichtgevingen over de tekortkomingen van de Nederlandse overheden, werd er al snel contact met me opgenomen door één van uw medewerkers, met de vraag of er al iets met de lopende procedures van de Papua's zou moeten gebeuren. Zelf wilde ik geen precedent scheppen ten opzichte van procedures van mensen uit andere landen en gaf hem aan: "laat maar even lopen zoals het loopt en misschien kunnen we over een aantal weken nog weer contact met elkaar hebben". Hij gaf aan dat hij met een aantal weken terug zou bellen, maar dat moet nu, helaas na een maand of 6 / 7 nog gebeuren. Maar ja, vanuit de overheid wordt er veelal met een afgeschermd nummer gebeld en de beller/belster noemt veelal alleen een voornaam. Dat noemen ze bij de overheid : "openheid". Geachte heer Leers, uw landenspecialist gaf tevens nog aan dat hij "in opdracht van u de problematiek in Papua moest onderzoeken", een softe mededeling die ik ook per brief van de DAO (Directie Azië en Oceanië van het ministerie van Buitenlandse Zaken) ontving. Maar dat is proberen iemand een zoethoudertje aan te beiden, want u, uw collega minister Rosenthal en ik weten dat er al jaren, jaren en nog eens jaren, rapportages worden ingebracht door de UNHCR, door Amnesty International, door Human Rights Watch en andere mensenrechtenorganisaties en die komen ook bij de ministeries van Buitenlandse Zaken en die van Immigratie, Integratie en Asiel terecht. Dus die smoesjes van uw landenspecialisten en die van de DAO, daar trappen wij niet in. Uw specialist behoeft ook eigenlijk niet te onderzoeken, want naast de rapportages van de mensenrechtenorganisaties, zal er meer dan veelvuldig contact zijn met de Nederlandse Ambassade in Jakarta, maar ja er zijn heel veel bilaterale contacten met de Indonesische overheid die vele honderden miljoenen betreffen, zo niet miljarden, dus over die mensenrechtenschendingen moeten we maar niet teveel praten, de minister van Buitenlandse Zaken kan veel beter weinig zeggende brieven schrijven naar de regering van de Republiek Indonesië en dan komen er ook weer weinig zeggende antwoorden terug en dan zal het voorlopig wel weer stil worden. Geachte heer Leers en ook geachte leden van de Tweede Kamer der Staten Generaal, die procedures van dat zestal Papua's wordt beoordeeld, zonder daar in te betrekken dat in oktober en november 2011 de mensenrechtenschendingen door Indonesië in Papua door de Tweede Kamer der Staten Generaal zijn erkend. Dus in principe een totaal andere situatie en daar loopt het ministerie van Immigratie, Integratie en Asiel (lees minister Leers en de IND) met een hele grote boog omheen. Geachte heer Leers, uit mijn brief naar de minister van Buitenlandse Zaken kunt u opmaken dat uw medewerkers, lees de IND, de landenpagina over Indonesië als leidraad gebruiken in het nemen van beslissingen op de aanvragen voor een verblijfsvergunning en naar mijn mening en vele, vele anderen, staan daar meer dan voldoende mensenrechtenschendingen in die niet alleen aangeven dat de rechten van de Papua's door Indonesië repressief en agressief worden geschonden, maar dat die misactiviteiten door de Republiek Indonesië ook gekenmerkt kunnen worden als : misdaden tegen de menselijkheid, dientengevolge zijn er inmiddels ook contacten met het Internationaal Strafhof in Den Haag. Geachte heer Leers, Het is voor mij onbegrijpelijk, dat een minister die beslissingen neemt over het welzijn van mensen die hun leven zouden kunnen kosten, dan 6 - 7 maanden na zo'n meer dan hele duidelijke erkenning van het schenden van de rechten van de mens door Indonesië in Papua, nog steeds procedures laat verwerken alsof geen mensenrechtenschendingen plaatsvinden. Ook voor u zal ik een klein aantal van de moordpartijen weergeven, die gepleegd zijn door de Indonesische overheid in Papua, echter ik zal u eerst aangeven hoe het Internationaal Strafhof misdaden tegen de menselijkheid aangeeft en realiseert u zich dan dat die feiten in Papua-Indonesië vandaag de dag nog plaatsvinden. Overeenkomstig het verdrag van Rome 2002, waarin misdaden tegen de menselijkheid als volgt worden aangegeven: a) moord (orde van de dag in Papua) b) uitroeiing (orde van de dag in Papua) c) slavernij d) deportatie (orde van de dag in Papua) e) gevangeneming of ernstige beroving van de lichamelijke vrijheid in strijd met de fundamentele regels van het internationale recht. (orde van de dag in Papua) f) marteling (orde van de dag in Papua) g) verkrachting, sexuele slavernij of andere vorm van sexueel geweld met vergelijkbare waarde. (orde van de dag in Papua) h) vervolging van elke identificeerbare groep, of gemeenschap, raciale, nationale, ethnische, culturele, geslachtelijke, als gedefinieerd in paragraaf 3, of andere gronden, die internationaal erkend zijn als ontoelaatbaar onder de internationale wet, in verbinding met elke daad onder jurisductie van het Internationaal Strafhof. (orde van de dag in Papua) i) gedwongen verdwijning van personen. (orde van de dag in Papua) j) de misdaad apartheid. (de Republiek Indonesië isoleert en verdrijft de Papua's uit hun woongebieden - dus ook een misdaad tegen de menselijkheid) k) andere onmenselijke daden van gelijkwaardig karakter, die opzettelijk lijken en aanzienlijke schade aan het lichaam, aan de geestelijke of fysieke gezondheid toebrengen. (orde van de dag in Papua) EN DIE MISDADEN TEGEN DE MENSELIJKHEID ZIJN AL GAANDE VANAF 1962, ik zal u er mee naar toenenem: 1966/1967 Bombardementen in het Arfakgebergte, vele Papua's vermoord en/of vermist 1967 Bombardementen op Ayamuru- en Teminabuan dorpen, vele Papua's vemoord en/of vermist. 1967 1500 Papau's vermoord uit Ayamuru-, Terminabuan- en Inanuatan dorpen. 1969 14.000 Papua's verdreven door bombardementen uit de regio"s Paniai en Enarotali, velen vermoord en/of nooit meer teruggezien. 1970/1971 13.000 Papua's vermoord op de grens van Papua-Indonesië met het voormalig Australisch Nieuw Guinea, nu Papua New Guinea geheten, ten zuiden van Jayapura, vele Papua's daarnaast gevlucht naat dat Papua New Guinea. 1971 Na eerst gedwongen te zijn hun eigen graf te graven, zijn 55 Papua's geëxecuteerd/vermoord in Biak 1975 41 Papua's vermoord in Arwan- en Rumbin dorpen. 1975 massagraf - 500 lijken van Papua's gevonden ten zuiden van Jayapura 1977 vele doden, gewonden en vermisten door bombardementen in/bij de omgeving van Akimuga, het Freeport McMoran Inc. mijngebied, van waaruit meer dan regelmatig op Amerikaans verzoek ? de Papua's verdreven worden, al dan niet met Napalm-bombardementen. 1977/1978 Vele gewonden, doden en vermisten na bombardementen in de Baliem Vallei. 1978 6 niet-identificeerbare lijken van Papua's gevonden in het Dosai-district bij Jayapura. 1978 5 OPM-leiders gevangen genomen, zwaar mishandeld, vermoord, opengesneden en in een kuil geworpen en daarbij, 125 papua's vermoord, onder verdenking van sympatisanten te zijn van de OPM. 1978 14 mishandelde en daarna doodgeschoten Papua's gevonden ten westen van de luchthaven Sentani in het district Jayapura. 1978 122 Papua's, 6 Papua-vrouwen en 116 Papua-mannen gevangen genomen, daarna aan handen en voeten gebonden en in zakken gestopt en in zee gedumpt bij Merauke. 1979 12 Papua's vermoord in Noord Biak. 1981 10 Papua's vermoord en 58 Papua's spoorloos van de aardbodem verdwenen vanuit het Paniai-district. 1984 13.000 Papua's vermoord door middel van een bombardement met o.a. Napalm-bommen in de Centrale Hooglanden 1984/1985 400 Papua's vermoord door marine-aanvallen en luchtmacht aanvallen, aangevuld met grondtroepen in Nagarawa- en Ormo Kencil-dorpen. 1985 2500 Papua's vermoord en afgeslacht in het Paniai-district 115 Papua's vermoord en afgeslacht in Iwandoga- en Kugapa-dorpen 10 Papua's vermoord en afgeslacht in een Epomani-dorp 517 Papua's vermoord en afgeslacht in een Monemane-dorp Verder in die situaties vele dorpen verwoest of afgebrand en verder de inwoners verjaagd. 1986/1987 34 Papua's vermoord in het Papniai-district 1998 100 Papua's gemarteld en tenslotte in zee gedumpt, lijken spoelden aan tot wel 1000 km vanaf Biak. 2000 Vele Papua-doden, na martelingen en moordpartijen in de gevangenis in Jayapura 2003 Vele dode, gewonde en vermiste Papua's, ten gevolge van militaire operaties in de omgeving van Wamena, waar ca. 25 dorpen zijn afgebrand en vernietigd, inwoners verjaagd. 2003 72 Papua's vermoord door middel van militaire zuiveringsacties in Kuyawaqi, ook werden 23 kerken, een ziekenhuis, een kliniek en een school met de grond gelijk gemaakt. 2003 20 Papua's vermoord door leden van de Jemaah Islamiah of lasker Jihad, alsmede meer dan 20 dorpen totaal verwoest. 2003 10 Papua's vermoord door de TNI in Yaleka, ca. 5 km. vanaf Wamena. 2004 6.400 Papua's verdreven van huis en haard uit de omgeving van Mulia, dorpen platgebrand en vernietigd. Vele doden, gewonden en vermisten. 2005 10.000 Papua's opgejaagd en verjaagd door de BRIMOB, de Indonesische Geheime Dienst, daarnaast dorpen verbrand en met de grond gelijk gemaakt, vele doden, gewonden en vermisten. 2006 ca. 1.200 Papua-studenten verjaagd en verdreven uit de omgeving van Abepura (Jayapura) richting de grens met het voormalige Australisch Nieuw Guinea (nu Papua New Guinea), richting de vluchtelingenkampen, alwaar vanaf 1984 al zo'n 12.000 - 14.000 Papua's hun leven LIJDEN. 2007 5.400 Papua's verdreven door de Indonesische militairen uit hun dorpen in de Jaimo Valley, vele doden, gewonden en vermisten. 2010 Vele duizenden Papua's verdreven door Indonesische militairen uit de omgeving van Mulia, vele doden, gewonden en vermisten. En dan worden in okt. 2011 en nov. 2011, met Algemene stemmen door de Tweede Kamer der Staten Generaal de moties aangenomen waarin erkend wordt, dat de rechten van de mens door Indonesië in Papua worden geschonden. De Tweede Kamer verzoekt de regering om tegen deze repressieve en agressieve mensenrechten schendingen actief en duidelijk op te treden richting de regering van de Republiek Indonesië en dan is het antwoord van de Indonesische militairen als volgt: half december 2011, dus na de erkenning van het schenden van de rechten van de mens door Indonesië in Papua: 27 Papua-dorpen platgebrand, velen vermoord, gewond en/of vermist en alsof dat voor de Indonesische militairen, DENSUS 88, nog niet genoeg was., nog even het vernietigen van ca. 130 dorpen er achteraan. ca. 10.000 - 20.000 Papua-slachtoffers Ter kennisgeving, DENSUS 88 is de anti-terreureenheid vanuit de Indische overheid die opgeleid is door de Amerikanen ! ! ! En desondanks vele berichtgevingen van mij en/of andere partijen aan uw adres, volgt u zonder venige vorm van schaamtegevoel de pagina van dev minister van Buitenlandse Zaken: "sinds september 2011 is het zeer onrustig in Papua" ! ! ! Geachte heer Leers, op dit moment lopen de volgende procedures van mensen uit Papua, voormalig Nederlands Nieuw Guinea en inzake de privacy van deze mensen vermeld ik in grote lijnen hun afkomst zonder naam en toenaam. 1) Een 57-jarige man, geboren in 1955, dus nog in het bezit van een officiële Nederlandse geboorteacte, die door de misselijke wijze van handelen door de Nederlandse regeringen vanuit het verleden, alleen maar theoretische waarde heeft. Deze persoon is in 1984 gevlucht naar het voormalige Australische Nieuw Guinea, nu PNG-Papua New Guinea geheten en daar heeft hij tot 2008 zijn leven moeten LIJDEN alvorens in Nederland een verblijfsvergunning aan te vragen. Ook is hij door PNG-Papua New Guinea, voormalig Australisch New Guinea erkend als vluchteling, echter daar worden vluchtelingen die daar vandaan vertrokken zijn, niet meer toegelaten om terug te komen. Let wel: in het bezit zijn van een Nederlandse geboorteacte en dan een leven moet LIJDEN van 24 jaar in een vluchtelingenkamp ! ! ! 2) Een echtpaar, de man ca. 50 jaar, zijn echtgenote tegen de 40 jaar, hun beider ouders zijn in het bezit van officiële NEDERLANDSE geboorteactes. Ook zij verblijven al vanaf 1984 in de vluchtelingenkampen in het voormalige Australische Nieuw Guinea (voor de zoveelste maal Papua New Guinea - want bij het indienen van de moties inzake de schendingen van de rechten van de mens, dachten 150 kamerleden dat met Papua-Indonesië, Papua New Guinea werd bedoeld). Dus ook zij verbleven vanaf 1984 in vluchtelingenkampen en dan vanaf 2008 in een (AZC)kamp in Nederland ! ! !. 3) een jonge Papua-moeder, afkomstig uit Biak, haar ouders zijhn/waren (het wordt voor u vervelend) in het bezit van een Nederlandse geboorteakte, haar beide jonge kinderen hebben de Nederlandse nationaliteit en haar echtgenoot, Nederlandse nationaliteit, afkomstig uit de Papua-cultuur, heeft een gerespecteerde baan. Papua is op dit moment haast het armste deel van de wereld, qua inkomen, want de overheid van de Republiek Indonesië wil maar alte graag deze bevolkingsgroep, deze cultuur van de aardbodem laten verdwijnenen, het kindersterfte-percentage is dusdanig, dat ca. 35 % van de kinderen uit de Papua cultuur sterft voor het vijfde levensjaar ! ! !, Uw IND matigt zich toe om dan tegen de echtgenoot van deze Papua-vrouw te zeggen: "gaat u dan met uw echtgenote en uw 2 kinderen (jonger dan 5 jaar), maar naar Papua om daar samen een toekomst op te bouwen. 4) een Papua-moeder van tegen de 40 jaar, in een relatie met een Nederlander, zoon van een Nederlander die voor 1962 in Nederlands Nieuw Guinea is geboren, zij zijn in het glukkige bezit van 2 jonge kinderen die over de Nederlandse nationaliteit beschikken en de vader /partner betaalt uit zijn inkomen zelfstandig een studie voor een betere positie voor de toekomst. En daarnaast, de ouders van deze Papua-moeder zijn/waren ook in het bezit van die door de Nederlandse overheid verstrekte Nederlandse geboorteakte. 5) Een Papua-man, die inmiddels voor de kerk getrouwd is met een Nederlands vrouw uit de Papua-cultuur, die meer dan voldoende inkomen heeft vanuit een baan in de keiharde Jeugdzorg, een man, waarvan ook de ouders in het bezit zijn/waren van die voor u wel verstrekte Nederlandselandse geboorteacte, een zoon van een vader die voor 1962 jaren voor de Nederlandse overheid gewerkt heeft. Geachte heer Leers, nog steeds beoordelen uw medewerkers binnen de IND deze procedures alsof de mensenrechtenschendingen door Indonesië in Papua 7 maanden geleden niet zijn erkend door de Tweede Kamer der Staten Generaal. Er liggen duizenden pagina's op uw kantoor / de dossiers van de IND inzake mensenrechtenschendingen door Indonesië in Papua. En U: U matigt zich toe die beslissing van de Tweede Kamer der Staten Generaal ter kennisgeving aan te nemen en terzijde te schuiven of er om heen te lopen ! Voor de vijfde maal, in 7 / 8 maanden, verzoek ik u, de besissingen in deze procedures op te schorten, totdat de feiten zijn aangepast van voor de beslissing tot na de beslissing van de Tweede Kamer der Staten Generaal, toen de mensenrechten repressief en agressief / worden geschonden door Indonesië in Papua werden erkend. Ik wijs u naar de bovenvermelde sumiere situaties van moord, doodslag en mnisdaden tegen de menselijkheid in Papua. U laat zelfs toe dat de onder 1 genoemde PAPUA, NEDERLANDS VAN GEBOORTE, voor dev derde maal in vreemdelingendetentie is genomen als voortraject voor een mogelijke uitzetting. Hij is erkend als vluchteling door PNG (voormalig Australisch Nieuw Guinea), wordt niet meer teruggenomen door PNG en kan daarom volgens de rechten van de mens nooit en te nimmer teruggestuurd worden naar Papua-Indonesië, waar de door op hem wacht. Ieder dag dat u wacht, maakt u zich schuldig aan het schenden van de rechten van de mens, ieder dag dat u wacht zet u de levens van deze mensen meer onder druk, mensen die door de Nederlandse overheid in de loop der jaren grandioos zijn belazerd. Met vriendelijke groet, S. Goossensen Juridisch- en Maatschappelijk Adviseur Wiecherlinckstraat 30 8011 KJ Zwolle email : onderstesteen@hotmail.com telefoon : 06-19954800 PS, Evenals mijn schrijven aan de minister van Buitenlandse Zaken, zal ook deze brief verzonden worden aan: De minister-president en minister van Algemene Zaken, de heer M. Rutte De minister van Buitenlandse Zaken, de heer Rosenthal De voorzitter van de Tweede Kamer der Staten Generaal, mevr. Verbeet De vaste kamercommissie van de Tweede Kamer der Staten Generaal voor Buitenlandse Zaken De commissie van de Tweede Kamer der Staten Generaal voor Immigratie en Asiel Het Europese Hof van Justitie in Luxemburg Het Internationaal Strafhof in Den Haag.
Geniet van je herinneringen. Zoals het toen was wordt het nooit meer.
Plaats reactie