Ooggetuige in Papua door Aad Kamsteeg

Heb je een boek gezien of gelezen dat interessant is? Meldt het hier en geef informatie over titel, auteur en prijs. En misschien en korte samenvatting of recentie?
Plaats reactie
Koen J de Jager
Berichten: 156
Lid geworden op: do 14 feb 2008, 13:21

Ooggetuige in Papua door Aad Kamsteeg

Bericht door Koen J de Jager »

Aad Kamsteeg 2014
Ooggetuige in Papua,
Verleden, heden en toekomst van een vergeten volk
Amsterdam, Buijten & Schipperheijn
ISBN 978-90-5881-814-0

Sinds Nederland in 1962 de soevereiniteit aan Indonesië overdroeg zijn de Papoea’s een onderdrukte minderheid in eigen land geworden. Structureel worden de mensenrechten geschonden. Buitenlandse journalisten worden dan ook geweerd. Met een toeristenvisum trok Aad Kamsteeg toch als journalist door het land van de Papoea’s. Hij sprak met veel Papoea’s en niet-Papoea’s, bezocht grote steden en enkele kampongs in het binnenland en ontmoette leden van de verzetsgroep Organisasi Papua Merdeka. Terug in Nederland schreef hij er Ooggetuige in Papua over.

Het 160 pagina’s tellende boek bevat veel foto’s. Als extra ontvangt u bij het boek een dvd waarop Papoea’s en Nederlandse deskundigen aan het woord komen over de huidige situatie in het land. Het geheel wordt begeleid door archief- en andere beelden.

Bestel het boek, inclusief de dvd,voor € 18,50 bij Bol.com: http://www.bol.com/nl/p/ooggetuige-in-p ... 031437009/
Bijlagen
Cover Kamsteeg-ooggetuige kl..jpg
Cover Kamsteeg-ooggetuige kl..jpg (33.31 KiB) 3404 keer bekeken
Gebruikersavatar
webmaster
Beheerder
Berichten: 1750
Lid geworden op: di 05 feb 2008, 08:00

Re: Ooggetuige in Papua door Aad Kamsteeg

Bericht door webmaster »

Boekbespreking Ooggetuige in Papua door Sjoerd Post

‘Ooggetuige in Papua’ het
relaas van een vergeten volk


Door Sjoerd Post
Bij uitgeverij Buijten & Schipperheijn is onlangs verschenen ‘Ooggetuige in Papua, verleden, heden en toekomst van een vergeten volk’. Het boek van politicoloog Aad Kamsteeg, geeft een onthullende kijk op de wijze waarop Indonesië de cultuur, economie en religie van de Papoea’s bedreigt.
Ter opfrissing: West –Papoea is het vroegere Nederlands Nieuw-Guinea, waarvan de soevereiniteit in 1962 onder druk door Nederland werd overgedragen aan Indonesië. Sinds in 1969 een volksraadpleging door Jakarta werd vervalst, zijn de Papoea’s een onderdrukte minderheid in eigen land geworden.
Papua is voor journalisten verboden terrein, toch zag Kamsteeg kans met een toeristenvisum door West-Papua te trekken en de Indonesische geheime dienst te ontlopen. Hij sprak met veel inwoners en ontmoette ook leden van de verzetsgroep Organisasi Papua Merdeka (OPM). Aan de hand van die gesprekken en ondersteund door veel documentatiemateriaal beschrijft hij de schendingen van mensenrechten en de gestage stroom migranten van het overwegend islamitische Java en andere eilanden.
Toen de Nederlanders in 1962 Nieuw-Guinea verlieten, bestond de overgrote meerderheid van de bevolking uit Papoea’s (96 procent). In de jaren tachtig werd een begin gemaakt met een grootse demografische verandering. Stromen migranten werden van Java en de andere eilanden naar West-Papua gestuurd en volgens de jongste bevolkingscijfers zijn de Papoea’s met 49 procent een minderheid geworden in eigen land.
Door de transmigratie neemt ook het gevaar van een godsdienststrijd in Papua toe. Waartoe dat kan leiden, bleek in 1999 op de Molukken, waar moslim en christenen bloedig slaags raakten.
Vergeleken met de rest van Indonesië is het ook slecht gesteld met het onderwijs en de gezondheidssituatie in Papua. Is de gemiddelde levensverwachting elders in het land zeventig jaar, in Papua sterft men tien jaar eerder. Ook de kinder-en moedersterfte is er erg hoog.
Kamsteeg heeft in het geheim ontmoetingen gehad met verzetsstrijders van de OPM. Deze organisatie ontstond in 1964 en streeft naar onafhankelijkheid van West-Papua. Uit een gesprek met een OPM-er wordt duidelijk dat veel Papoea’s teleurgesteld zijn in Nederland. Citaat: ‘U maakt geld over aan Jakarta en Jakarta stuurt militairen naar Papua. U laat de goede relatie met Indonesië prevaleren en wij, Papoea’s worden daarvan de dupe’.
Toch gelooft nog altijd een groot deel van de Papua-bevolking in politieke onafhankelijkheid. In dat verband wordt het voorbeeld van Oost-Timor genoemd, dat na een staatsgreep uiteindelijk in 2002 onafhankelijk werd. Kamsteeg verwacht niet dat het land zich binnen afzienbare tijd kan afscheiden van Indonesië. Ten eerste is daar een overmacht aan wapens en manschappen van het Indonesische leger tegenover slechts buitgemaakte vuurwapens en pijl en boog van de verzets-Papoea’s.
Belangrijker misschien nog wel is dat Papua anders dan Oost-Timor een wingewest is voor Jakarta. Grote voorraden goud, zilver, koper, nikkel, olie, gas en hout binden Papua economisch aan de republiek. Ook de Verenigde Staten en Australië voelen er niets voor Indonesië tegen de schenen te schoppen.
Meer voor de hand liggend is, volgens Kamsteeg, een autonome status zoals ook Aceh kreeg in 2005.
Een dergelijke ontwikkeling is echter alleen mogelijk als zowel de regering in Jakarta als de Papoea’s bereid zijn tot toenadering en instemmen met een federalistisch staatsvorm.
‘Ooggetuige in Papua’ is een must voor een ieder die zich niet wil onttrekken aan de nasleep van onze koloniale geschiedenis.

Ooggetuige in Papua, 160 pagina’s full colour met dvd 18,50; ISBN 9789058818140

Sjoerd Post was voormalig adjunct-hoofdredacteur bij de Drentse Courant/Gronings Dagblad.
Geniet van je herinneringen. Zoals het toen was wordt het nooit meer.
Gebruikersavatar
webmaster
Beheerder
Berichten: 1750
Lid geworden op: di 05 feb 2008, 08:00

Re: Ooggetuige in Papua door Aad Kamsteeg

Bericht door webmaster »

Boekrecensie in dagblad Trouw:

'Ik vrees dat de Papoea's een bedremmeld volk worden'

Dagblad Trouw - door HINKE HAMER − 10 januari 2015



"Wie de Papoea's zijn, daar hebben jongeren tegenwoordig geen idee meer van. Toen ik laatst binnen onze kerkgemeenschap een stel twintigers en dertigers ernaar vroeg, kwamen zij weinig verder dan 'een zwart volk', en: 'misschien uit Afrika'. Politiek en samenleving negeren de Papoea's. Kranten berichten wel over Suriname en de Antillen, maar nooit over hun land, Papua.

Dat gebrek aan aandacht gaat me zeer aan het hart. De Papoea's zijn niet alleen vergeten, maar vooral nooit gehoord. Nooit heeft de natie zich kunnen uitspreken over wat zij staatkundig wilde. Als koloniaal machthebber gaf Nederland de Papoea's hoop door in de jaren vijftig en zestig te beloven hun land te begeleiden naar zelfbeschikking, maar we kwamen onze belofte niet na. Toen Papua in 1969, na een vervalste volksstemming, onder Indonesisch bestuur kwam, lieten we niet van ons horen en dat doen we nog steeds niet. Kennelijk zijn onze handelsbetrekkingen met Jakarta ons meer waard dan de Papoea's.

Ik verbleef vorig jaar drie weken in Papua en zag met eigen ogen wat er gebeurt met een volk in een volstrekt rechteloze en daardoor uitzichtloze positie. Ik zag hoe de Papoea's op eigen grond worden verdrukt door Indonesiërs van het overbevolkte Bali en Java. Op markten in de grote plaatsen tref je haast alleen Indonesische vrouwen, Papoea-vrouwen moeten hun handeltje noodgedwongen langs de weg uitstallen. Ik vernam hoe de Papoea-jeugd wanhopig naar alcohol grijpt en lijm snuift in de wetenschap dat Indonesiërs hun banen inpikken en zijzelf veroordeeld zijn tot minderwaardig werk. Dit is wat er gebeurt met een natie die eerst minderheid en dan vreemdeling in eigen land wordt.

Ik interviewde Papoea's die me vertelden dat ze gemarteld waren door Indonesische militairen nadat ze hun Morgenster-vlag hadden gehesen - de beelden ervan staan op YouTube. Een vrouw die betrokken was bij demonstraties in Biak liet me haar littekens zien. Ze was slechts opgekomen voor haar recht op zelfbeschikking.

Christelijke ouders vertelden me dat zij hun pientere zoontje hadden toevertrouwd aan Indonesische ambtenaren die het jongetje een opleiding in Jakarta beloofden. Geïndoctrineerd, overtuigd van islamitische denkbeelden, was het kind teruggekeerd. Leden van OPM, de verzetsbeweging, zeiden me dat zij in hun strijd voor onafhankelijkheid aanslagjes plegen, tegen beter weten in. Gevraagd naar hun toekomstbeeld zeiden ze te beseffen dat onafhankelijkheid heel ver weg ligt.

Ruim 90 procent van de Papoea's wil onafhankelijk worden van Indonesië, schat ik. Daarvoor moet een wonder plaatsvinden. Vooralsnog zie ik hooguit een middenweg, in de vorm van meer autonomie. Het zou al winst zijn als de Papoea's meer te zeggen kregen over onderwijs, politiek en samenleving. Daarvoor is nodig dat ook Nederland weer aandacht besteedt aan deze bevolkingsgroep.

Voorlopig zie ik de toekomst somber in. Ik ben bang dat de mensen zelf gaan geloven dat ze tweederangs zijn. Nu al viel me op hoe beleefd en gedwee sommige Papoea's zich opstellen naar de Indonesiërs, voortdurend bang om op hun kop te krijgen. Mijn grote vrees is dat de Papoea's zich vroeg of laat zullen schikken in hun lot en bedremmelde, apathische mensen worden, die uiteindelijk - net als de indianen in Amerika en de Aboriginals in Australië - hun culturele identiteit verliezen. En dat slechts een klein deel overleeft in een reservaatje, klaar om te worden bekeken door toeristen."

Aad Kamsteeg: Ooggetuige in Papua: Verleden, heden en toekomst van een vergeten volk. ISBN 978-90-5881-814-0 - Uitgeverij Buijten en Schipperheijn Motief; 160 blz. euro 18,50 (met dvd)
Geniet van je herinneringen. Zoals het toen was wordt het nooit meer.
Plaats reactie